آموزش نقاشی با پاستل

نقاشی پاستل به شکل امروزی آن از قرن 18 میلادی به بعد بسیار رواج یافته و این روزها هم به صورت ترکیب شونده با سایر تکنیک های نقاشی (مانند آبرنگ و گواش و مداد شمعی) و هم به عنوان یک تکنیک مجزا و مستقل، توسط هنرمندان و نقاشان مطرح و مشهور در سراسر جهان به کار گرفته می شود. جالب است بدانید؛ پاستل و مداد شمعی از نظر نوع کاربری و ظاهر تا حدودی شبیه به هم هستند اما بنا به نظر متخصصان، پاستل ها (به ویژه نوع روغنی آن ها) در نقاشیِ حرفه ای عملکرد بهتری داشته و به دلیل برخورداری از ساختار و بافت روغنی، بهتر بر روی کاغذ قرار گرفته و در نتیجه رنگ آمیزی با آن ها آسان تر بوده و پوشانندگی بهتری را برای تکمیل کردن نقاشی فراهم می کنند.

از مهم ترین مزیت ها و نکات مثبت نقاشی پاستل می توان به این موارد اشاره کرد: به راحتی قابل ترکیب کردن با سایر روش ها و ترفندهای نقاشی مانند رنگ روغن، آبرنگ، گواش، اکریلیک و … می باشد. نقاشی هایی که به وسیله پاستل کشیده می شوند، دارای ظاهر زیبا و چشم نواز و سر زنده و همچنین بافت و ساختار مخملی و در عین حال نرم هستند. برای شروع کار در زمینه این تکنیک نقاشی، لازم نیست هنرجویان وسایل و ابزارهای گران قیمت و پیچیده ای تهیه نمایند.

علی رغم نکات مثبتی که به آن ها اشاره کردیم؛ نقاشی پاستل نیز مانند سایر تکنیک های هنری، محدودیت ها و معایب خاص خودش را دارد؛ از جمله این که: آثار هنری پاستلی معمولا روی سطوح کاغذی کشیده شده و به همین دلیل، آسیب پذیر بوده و ماندگاری کمی دارند. در زمان آراستن و پرداخت کار و استفاده از اسپری فیکساتیو (که برای مراقبت و محافظت از نقاشی در مقابل کثیفی و گرد و غبار استفاده می شود) احتمال پخش شدن رنگ ها و به هم ریختن نقاشی وجود دارد. پاستل ها و اسپری فیکساتیو باعث آلودگی محیط و پخش شدن ذرات آلاینده سمی و مضر در محیط می شوند که استنشاق این مواد شیمیایی برای مدت طولانی برای سلامتی خطرناک است و به همین سبب، نقاشان و هنرمندانی که از تکنیک پاستل استفاده می کنند؛ باید حتما در محیط هایی با تهویه بسیار مناسب فعالیت نمایند.

تجهیزات و وسایل مورد نیاز نقاشی پاستل

همانطور که در بخش قبلی اشاره کردیم؛ نقاشی با استفاده از پاستل نیاز به وسایل زیاد و پیچیده و ‌گران قیمت نداشته و تنها با در اختیار داشتن یک سری لوازم و تجهیزات اصلی و مهم (که در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد) می توانید یادگیری این تکنیک و فعالیت حرفه ای خود را شروع کنید.

• پاستل ها: در انواع مختلفِ نرم، مدادی، سخت، گچی، پن و روغنی در بازار موجود هستند و تفاوت آن ها در میزان رنگدانه و شکل ظاهری و کاربرد آن ها می باشد. برای مثال، پاستل های نوع سخت قابلیت به تصویر کشیدن جزئیات و المان های ریز و ظریف نقاشی را دارند؛ در حالی که پاستل های نرم به آسانی قابل ترکیب شدن با سایر رنگ ها بوده و در رنگ آمیزی پس زمینه یا بخش های وسیع نقاشی به کار گرفته می شوند.
• کاغذ و مقوا: ادغام کردن رنگ ها در این روش نقاشی (بر خلاف تکنیک هایی مانند آبرنگ و گواش) بر روی خود کاغذ یا سطحِ دربرگیرنده اثر هنری انجام می شود و نه بر روی پالت. به همین دلیل؛ برای نقاشی با پاستل از کاغذها یا مقواهای سفید و یا رنگی ضخیم و زبر استفاده می شود تا ذرات و رنگ های پاستل روی سطح باقی بمانند و به راحتی قابل ترکیب شدن باشند.
• ابزارهای مکمل و جانبی مانند تخته شاسی، مداد رنگی، محو کن، کاتر، ورق سنباده، اصلاح کننده، نوار چسب، پاک کن و …

در پایان توصیه می کنیم برای شروعِ یادگیری نقاشی پاستل و تمرین به صورت حرفه ای و اصولی، حتما با استاد دوره در مورد برند و نوع پاستل های مورد نیاز مشورت کرده و از بین مدل ها و مارک های متنوعِ این ابزار (مانند مدل گچی، پن، نرم، سخت، روغنی و مدادی و برندهای کنته، ریوز، سنلیر، رامبراند و …) بهترینِ آن ها را انتخاب نموده و آموختن را با ابزارها و لوازمِ مناسب آغاز کنید.